Het duurde even, maar hier komt dan eindelijk mijn verhaal over de clinic van Bent Branderup van afgelopen september.
Layla en ik zijn op donderdag 30 augustus al vertrokken naar Arnhem naar de Paardenmaat, daar zou de clinic plaats vinden.
Omdat het de eerste keer op deze locatie was voor Layla en mij zijn we al 2 dagen van te voren vertrokken. Zo kon ik vrijdag nog een les ter voorbereiding krijgen van Eef en konden we even landen op de nieuwe locatie voordat we voor al dat publiek en de grootmeester himself zouden komen te staan.
Al gelijk bij aankomst werd duidelijk dat ook hier op deze locatie een super ontspannen sfeer hing en Layla en ik werden wederom warm ontvangen.
De dag daarna kregen we 1 les, waarbij ik weer hele fijne tips kon krijgen om zelf wat meer te ontspannen en mezelf niet zo onder druk te zetten. En wederom werd het ook weer duidelijk: “Less is écht more”. Zonder dat ik het direct in de gaten had bleek dat ik echt alweer een stap subtieler de hulpen aan Layla kan vragen. Yes, net op tijd is dat kwartje gevallen voor de clinic begint…
En toen brak zaterdag aan…. En ja hoor, ik kon de zenuwen toch niet helemaal onderdrukken, zeker niet nadat de clinic in Januari voor ons allebei een behoorlijke confrontatie was. Maar…
Na steeds tegen mezelf te blijven herhalen wat voor een fantastische kans dit weer is dat Layla en ik er weer mogen staan om meer te leren, dat ik moet genieten van elk moment, dat Layla ook Layla mag zijn en dus ook stress mag hebben, etc…
Hebben we toch niet zo’n ontiegelijk, fantastische, super gefocuste, en noem alles wat geweldig is maar op, eerste les gehad! Layla was er gelijk helemaal! We konden allebei super goed in onze eigen bubbel gaan en de buitenwereld ook buiten ons laten. Hierdoor was Layla eigenlijk voor haar doen heel erg geconcentreerd en ontspannen. Ik kon me ook veel beter concentreren en alle stress naast me neer leggen waardoor Layla natuurlijk ook beter kon ontspannen.
Die eerste les hebben we vooral gewerkt aan de binnenheup goed mee naar voren te laten komen, de voorbenen goed in balans mee krijgen op de volte zonder dat Layla te veel naar buiten viel en nog meer basisdingen. Maar zooo fijn dat we hier al aan konden werken gelijk de eerste les.
Eerste conclusie: Jeeejj Layla en ik hebben afgelopen jaar allebei weer een beter concentratievermogen gekregen! Ik merk dat ik mezelf en dus ook Layla minder onder druk zet om het allemaal perfect te moeten doen. Ik ben en blijf lerende, dat zal iedereen zijn hele leven ook blijven… en dat is mooi…
Tweede conclusie: Woehoe, Layla haar lange spinnenpoten gaan niet meer alle kanten op!
Derde conclusie: Jeetje wat heeft zij toch fantastische ruime bewegingen. Zelfs Bent was onder de indruk van haar bewegingen. En ik ben blij dat er nu ruimte was om dat te kunnen laten zien, doordat we allebei gewoon ontspannen waren.
De tweede les hebben we rijdend gedaan. Mijn hoofd zat eigenlijk al vol. We waren pas om half 6 weer aan de beurt voor de tweede les, dus na alle vooraf spanning, alle informatie, mee kijken met de anderen en eigenlijk al helemaal voldaan te zijn na die fantastische eerste les.. toch maar besloten om op te stappen en even iets anders te doen…
Wellicht dacht Layla ook dat het wel goed was geweest voor die dag, want rijdend kon ze heel erg lastig haar ontspanning vinden. Met momenten lukte het een paar seconden en dan was ze weer afgeleid. We hebben die les dus vooral gewerkt aan stelling, buiging en concentratie. Maar het was fijn om bevestiging te krijgen dat ik wel de juiste hulpen geef, maar dat Layla tijd nodig heeft om ze ook rijdend onder alle omstandigheden aan te nemen.
En ondanks dat ik zelf altijd roep dat ik niet zo heel erg goed in het grondwerk ben maar dat ik me altijd beter voel rijdend, kom ik deze les voor het eerst tot de conclusie dat nu het moment is aangebroken dat Layla en ik als combinatie verder zijn in het grondwerk dan in het rijden. En dat is eigenlijk ook weer een hele grote stap voor mij. Ik heb het afgelopen jaar heel erg veel tijd in het grondwerk geïnvesteerd om dat beter te ontwikkelen. Ik kan altijd opstappen bij Layla, de basis van wat ik rijdend wil kan ik met haar, ondanks haar temperament, dus nu is het tijd om de moeilijkere dingen op te pakken. En het grondwerk was daar 1 van. We zijn er nog niet, maar we hebben zulke grote stappen gezet en dan is het eigenlijk mooi om te ervaren dat hetgeen waarvan ik dacht dat dat het moeilijkste zou zijn, nu als beste gaat.
Dus, volgende conclusie: We gaan het rijden weer meer oppakken en nog meer stappen maken ook in het grondwerk.
De laatste les vond plaats op zondag. Na een nachtje goed geslapen te hebben en alles weer te laten bezinken hebben we er weer een grondwerk les van gemaakt. En gelijk konden we het weer oppakken waar we het zaterdag na de eerste les hadden afgesloten. Dus we konden weer een stap verder: Langzaam meer verzameling vragen in de travers en schouderbinnenwaarts op de volte. Dit is weer een nieuwe zoektocht om precies het juiste moment te vinden om het gewicht, heel stapsgewijs, in de juiste beweging, meer richting de achterhand te vragen. Daar Layla super super super gevoelig is en ook nog eens hypermobiel is dat echt een uitdaging. Het vraagt zoveel finesse, concentratie en subtiliteit van mij… Maar we hebben beide het begin mogen ervaren en nu thuis zijn we dit volop aan het uitbreiden.
Wat een fantastisch weekend was dit! Zooo blij dat Layla het zo goed doet nu. Blij om te zien dat ze écht wel rustiger is aan het worden, ze gaat er goed mee om dat we zo vaak op reis gaan. Het maakt haar zelfstandiger en stabieler. Mede dankzij de fijne plekken waar we ook steeds terecht komen. En de super fijne thuisbasis die we hebben. Elke keer wordt Layla thuis weer warm verwelkomd door de groep en ik denk dat dat haar ook een goede basis geeft om weg te gaan en te weten dat ze weer op een fijne plek thuis komt.
We hebben een drukke maand in september gehad, we hebben gelijk het weekend na de clinic nog een terugkom dag gehad van de Master class die we bij Ylvie gevolgd hebben. Daar volgt binnenkort ook nog een verslag van met foto’s, want ook daar hebben we weer giga stappen gezet!
